Raman spektroskopisi titreşim spektroskopisinin bir şeklidir. Raman spektroskopisi, numune tanımlama ve kantitatif analizi için kullanılabilecek moleküler titreşimler hakkında bilgi sağlar. Yöntem, bir numunede bir monokromatik ışık kaynağının (diğer bir deyişle lazerin) örnek yüzeyine gönderilmesini ve saçılan ışığın analizini içerir. Işık madde tarafından saçıldığında, saçılımın neredeyse tamamı elastik olarak gerçekleşir (Rayleigh saçılması) ve enerjisinde bir değişiklik olmaz. Bununla birlikte, saçılmanın çok küçük bir yüzdesi inelastik olarak gerçekleşir. Bu durumda saçılan ışık, gelen ışıktan farklı enerjiye sahip olur. Işığın bu elastik olmayan saçılımı, 1923'de Adolf Smekal tarafından teorik olarak öngörülmüş ve ilk olarak 1928'de Chandrasekhara Venkata Raman tarafından deneysel olarak gözlemlenmiştir. Bu nedenle bu inelastik saçılmaya Raman saçılması (Raman etkisi) denilmektedir.
Raman saçılımı, kızılötesi absorpsiyon spektroskopisini tamamlayan bir spektroskopik tekniktir. Raman, orta IR ve yakın IR spektroskopiye göre birçok avantaj sunar:
• Minimum numune hazırlığıyla veya herhangi bir hazırlığa gerek duyulmadan analiz gerçekleştirlebilir.
• Su, zayıf bir dağıtıcıdır - sulu solüsyonların ölçümü için özel aksesuarlara gerek yoktur.
• Su ve CO2 buharı çok zayıf dağıtıcıdır – örnekten uzaklaştırılmaları gereksizdir.
• Çoğu durumda ucuz cam numune kapları idealdir.
• Uzaktan analizler için fiber optik (100 metre uzunluğa kadar) kullanılabilir.
• Temel modlar ölçüldüğünden, Raman bantları kimyasal yapı ile kolayca ilişkilendirilebilir.
• Raman spektrumları, orta-IR spektrumlarından "daha temiz" - Raman bantları daha dardır ve overtone/kombinasyon bantları genellikle zayıftır.
• Standart spektral aralık 400 cm-1'in çok altına ulaşır ve bu teknik hem organik hem de inorganik türler için idealdir.
• Raman spektroskopisi, bir kızılötesi spektrumda zayıf olan simetrik bağların bantlarını (örn., -S-S-, -C = S-, -C = C-) ölçmek için kullanılabilir.
Raman spektroskopisinde numuneler aşağıdaki formlarda bulunabilirler,
• Katı (partikül, pelet, toz, film, lif)
• Sıvı (jel, macun)
• Gaz